رابطه سطح منیزیوم و رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع دو

Authors

شکوفه شکوفه بنکداران

shokoufeh bonakdaran associate professor of endocrinology- endocrine research center- ghaem hospital- mashhad- iranدانشیار غدد و متابولیسم ،مرکز تحقیقات غدد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران علی علی اوسط لطفی

ali osat lotfi resident of internal medicine, endocrinology research center, mashhad university of medical sciences, mashhad, iran-آسیستان داخلی، مرکز تحقیقات غدد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

abstract

مقدمه  رتینوپاتی از علل شایع ایجاد ناتوانی در بیماران دیابتی است. در ایجاد رتینوپاتی عوامل متعددی دخالت دارد. به نظر می رسد منیزیوم نقشی در افزایش ترشح انسولین و حساسیت به انسولین ایفا کند. بیماران دیابتی به علت هیپرمنیزیوری در خطر کمبود منیزیوم و در پی آن افزایش مقاومت به انسولین  هستند. مطالعات متعددی در رابطه با هیپومنیزیمی با ایجاد عوارض دیابت وجود دارد.  هدف این مطالعه، ارزیابی ارتباط بین سطح منیزیم و وجود و شدت رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع دو بود. روش کار  178 بیمار دیابتی انتخاب شدند. سطح قند ناشتا- هموگلوبین گلیکوزیله، لیپید ها، کراتی نین، انسولین و منیزیوم در بیماران بررسی شد . نمونه ادراری جهت بررسی نسبت میکروآلبومین به کراتینین گرفته شد. ریسک بیماری قلبی عروقی در بیماران محاسبه شد. وجود رتینوپاتی توسط افتالمولوژیست بررسی شد. ارتباط بین تمام اندکس های سرمی به ویژه منیزیوم و رتینوپاتی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج  9/71% بیماران زن و 1/28% آنها مرد بودند. 59 بیمار (1/33%) رتینوپاتی داشتند. ارتباط معنی دار آماری بین  رتینوپاتی با طول مدت دیابت (0.001>0= p )، وجود شرح حال قبلی پای دیابتی (006/0= p)، وجود نفروپاتی دیابتی (014/0= p)، فشار خون بالا (019/0= p)، افزایش سن بیماران (049/0= p)، افزایش سطح هموگلوبین گلیکوزیله (001/0>(pو نیز ریسک قلبی عروقی ( 004/0= p) در این مطالعه به دست آمد. ارتباط معنی داری بین وجود و شدت رتینوپاتی و سطح سرمی منیزیم به دست نیامد. نتیجه گیری  در این مطالعه ارتباط معنی داری بین سطح سرمی منیزیم و وقوع رتینوپاتی دیابتی وجود نداشت.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

آیا رابطه ای بین سطح فاکتور بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن 1 با رتینوپاتی دیابتی و شدت آن در بیماران دیابتی نوع دو وجود دارد؟

مقدمه افزایش سطح فاکتور بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن PAI-1)) از موارد شناخته شده برای افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی در بیماران دیابتی است ولی نقش آن در عوارض میکروواسکولر دیابت کاملا مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی سطح PAI-1 در ایجاد و شدت رتینوپاتی دیابتی بود. روش کار این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1391-1392 در کلینیک غدد بیمارستان قائم مشهد انجام شد. 175 بیمار دیابتی تیپ 2 در این م...

full text

ارتباط بین هایپرلیپیدمی و رتینوپاتی دیابتی در بیماران دیابتی نوع I در شهرستان اهواز

هدف: تعیین ارتباط بین‌هایپرلیپیدمی و شدت رتینوپاتی دیابتی در مبتلایان به دیابت نوع I ارجاع‌شده به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی اهواز. روش پژوهش: این مطالعه مشاهده‌ای مقطعی بر روی 52 بیمار مبتلا به دیابت نوع I صورت گرفت. همه بیماران بالای 15 سال سن داشتند و جهت بررسی از نظر رتینوپاتی دیابتی، طی سال 1388 به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی ارجاع شده بودند. سطح لیپیدهای سرم و HbA1C و درج...

full text

شیوع نفروپاتی دیابتی در بیماران دیابتی نوع دو

زمینه و هدف : دیابت یکی از عوامل مهم در بروز نارسایی کلیه و از مشخصه‌های این عارضه میکروآلبومینوری است. مکانیسم اصلی بروز میکروآلبومینوری چندان مشخص نیست. این مطالعه به منظور تعیین شیوع نفروپاتی دیابتی با استفاده از سنجش آلبومین ادراری در 100 بیمار دیابتی نوع 2 در بیمارستان سینای تبریز انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 100 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان سین...

full text

بررسی سطح هموسیستئین و ظرفیت تام آنتی‌‌اکسیدانی در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه در دیابت نوع ۱و۲ استرس اکسیداتیو در بدن افزایش می‌‌یابد. استرس اکسیداتیو حاصل عدم توازن میان تولید رادیکال‌‌های آزاد اکسیژن و دفاع آنتی‌‌اکسیدانی بدن می‌‌باشد. هایپرگلیسمی از چندین مسیر باعث افزایش اکسیداسیون گلوکز شده منجر به تولید رادیکال‌‌های آزاد بیشتر می‌‌شود. سطوح برخی پرواکسیدان‌‌ها مثل فریتین و هموسیتئین در دیابت افزایش می‌‌یابد. افزایش تولید رادیکال‌‌های آزاد اکسیژن در ایجاد آسی...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

جلد ۵۸، شماره ۱، صفحات ۴۲-۴۸

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023